Can Gibisin Ömrüm

Güldükçe

gün

devrilir gözlerinin akşamına

gecedir, bir rüzgâr getirir ellerini

öperim... kimseler görmez


dallar ıslaktır ay ışığında


adın bahar yüzlü bir çocuk

ömrümün esrikliğine dolanır gelir

bu kentli akşamlar sanıktır, kanatır yokluğunu

sesin sessizliğimde çoğalır gelir


dallar ıslaktır ay ışığında


gitmen bildiği gibi konuşuyordu

bensiz...

belki bir kış güneşiydin kim bilir

belki kimselerin uğramadığı bir güz çınarı

kaldın kalbime

can gibi, kan gibi....

/ve şarkın kanayan bir gül gibi iner

savrulan sokaklarına ömrümün…/

ALINTI