Salı Mayıs 14 2013, 18:08 tarafından tutku.
YÜKÜM
Əlǝstidǝn bǝli dedim, nǝ xoş kamaldı yüküm,
Bir gözǝlin aşiqiyǝm, vǝsfi-jamaldı yüküm.
Hǝm dǝrindi, hǝm dayazdı, hǝm ajıdı, hǝm şirin,
Hǝmi dürdü, hǝmi gövhǝr, hǝm şǝhdi-baldı yüküm.
Nütfǝsindǝn ǝyri olan tez göstǝrǝr isbatın,
Hǝr ağaj kökündǝ bitǝr, hǝr meyvǝ gözlǝr zatın.
Hǝrjayı hǝdyana sayar, naşı bilmǝz qıymatın,
Əhli-urfan mǝjlisindǝ gövhǝr misaldı yüküm.
Gǝl ey biçarǝ Əlǝsgǝr, sığın şahi-Heydara,
Onun damǝnindǝn tutan yǝqin ki, yanmaz nara.
Pirim özü nüsrǝt verdi, bu gün çıxdım bazara,
Sǝrrafısan, aç baxgınan, gör nǝ jǝlaldı yüküm.
GÖZLƏ SƏN
Sǝyyad isǝn, tor qurubsan, dağı gözlǝ, gözlǝ sǝn!
Bǝzirgansan, yolun kǝsǝr yağı, gözlǝ, gözlǝ sǝn!
Hǝrjayilǝ aşna olma, namǝrdǝ bel bağlama,
Müxǝnnǝt qatar aşına ağı, gözlǝ, gözlǝ sǝn!
Gığ satan, çaşır satan deyir qaxdağan bizǝ,
Çay içib, pilov yeyǝn heç göstǝrmir nan bizǝ,
Olsa fürsǝt, versǝ nüsrǝt qadiri-sübhan bizǝ,
Çoxlarını eylǝrǝm mǝn, saqi, gözlǝ, gözlǝ sǝn!..
Hanı Heydǝr, hanı Hǝsǝn, hanı Sǝrdar, Mustafa?
Sayeyi-mǝrhǝmǝtilǝ bir zaman sürdük sǝfa.
Axırın zay eylǝdin sǝn, ay bimürvǝt, bivǝfa!
Aç sinǝmdǝ düyünǝ bax, dağı gözlǝ, gözlǝ sǝn!
Edir tüğyan - vermir aman, talan edir ellǝri,
Başlar kǝsir, dardan asır, qırır ata bellǝri,
Dağlar alır, nǝ`rǝ salır, nahaq kǝsir dillǝri,
Dǝf`i dönǝn, çǝrxi çönǝn çağı gözlǝ, gözlǝ sǝn!
Əlǝsgǝrlǝ bǝd başladın javan vaxtından, fǝlǝk!
Düşkün vaxtda ǝlin üzdün xab-rǝxtindǝn, fǝlǝk!
Neçǝ-neçǝ Süleymanlar saldın taxtından, fǝlǝk!
Olar oldu dǝrdü qǝm dustağı, gözlǝ, gözlǝ sǝn!
VERİR
Gǝlǝndǝ ustad kalamı köhnǝ yaram qan verir,
Mojǝ gǝlir bǝhri-çeşmim, qǝtreyi-baran verir,
Danǝni torpaq içindǝ göyǝrdir kani-kǝrǝm,
Bir jüt mǝlǝk müqǝrrǝrdi, bizlǝrǝ ǝrzan verir.
Şirdandan dǝn gǝlmǝyǝndǝ düşǝr bir qeyri hala,
Dǝhanından atǝş qalxar, ah çǝkǝr eylǝr nala,
Qǝzǝbindǝn lǝngǝr verǝr, gah qabağa, gah dala,
Hay verdikjǝ alov sǝpir, dud qalxır, duman verir.
Hayde kola, xınzır oğlu, indi durma qarşıda,
Paşol k çort, idi durak, sǝni verrǝm padsuda.
Oxuram inna-fǝtǝhna, mǝtlǝb allam yuxuda,
Şahi-mǝrdan nökǝriyǝm, dǝrsimi pünhan verir.
Annamaz nadan eşitsǝ, deyǝr hǝdyandı bu söz,
Əhli-ürfan mǝjlisindǝ lǝ`lü mǝrjandı bu söz,
Müxtǝsǝri, türki-zǝban, bil, dǝyirmandı bu söz,
Ab şǝjarǝ, ahǝn sǝngǝ, gör nejǝ jövlan verir.
Soruşur Aşıq Əlǝsgǝr: dǝrsi kimdǝn almısan?
Nahaq yerdǝn söz götürüb xalqa qovğa salmısa.
Üç kǝlmǝ sözdǝn ötǝri sǝn ki, mǝ`tǝl qalmısan,
Nahaqdı, İran tatları Mikayıla dövran verir.
YETƏR
Bu gün bir ǝjayib gördüm - tǝşbehi heyvana yetǝr,
Nütfǝsi qüdrǝtdǝndi, ǝmǝli insana yetǝr,
Ariflǝr, uzax düşmǝyin, nisbǝti ilana yetǝr,
Hǝrdǝn bir nalǝ çǝkǝndǝ sǝdası hǝr yana yetǝr.
Onun xörǝyin mǝn deyim - tǝşbehi quş yumurtası,
Qarnında zikr elǝyir insana yetǝndǝ sǝsi:
Dilini ona vuranda çıxar bir üryan balası,
Qanadı yox, quyruğu yox, uçar, biyabana yetǝr.
Yeddijǝ bağırsağı var, qarnında aşkar dolanır,
Onu yalnız mǝn demirǝm, bütün görǝn hamı qanır,
Əcdahlar, pǝlǝnglǝr görǝndǝ jandan usanır,
Hǝr biri bir yana qaçar, çölü biyabana yetǝr.
Onun dünbün çǝkibdilǝr, jǝsǝdindǝn min ziyada,
Adlanıb, isbata keçib, hǝr tǝrǝfǝ salıb sada,
Bǝylǝri minǝr gǝzǝr, heç yana getmǝz piyada,
Nǝ ayağı yerǝ dǝyǝr, nǝ başı asmana yetǝr.
Mǝqǝdindǝn tǝam yeyir, qǝyy elǝyǝr dahanından,
O vaxtında qarşı duran gǝrǝk ki, keçsin janından,
Üz görmǝz qardaşına, xof elǝmǝz duşmanından,
Hǝr kǝsǝ xışmınan baxsa, ölmǝsǝ dǝ jana yetǝr.
Hǝr kǝsǝ dǝysǝ nǝfǝsi ölmǝsǝ dǝ gedǝr huşdan,
Üç yerindǝn kǝmǝri var, qurşayıb zǝrdǝn, gümüşdǝn,
Aşıq Əlǝsgǝr, deyǝrǝm, hǝr kǝs baş tapsa bu işdǝn,
Ona bir tǝ`rif yazaram, gedǝr Al Osmana yetǝr.
DÜNYADA
Sirat, sual qabaqdadı, nǝ damaxdı dünyada,
Kǝlmeyi-şǝhadǝt lazımdı ölǝn vaxtı dünyada,
Tut orujun, qıl namazın, şükür eylǝ allaha,
Gül olma dünya malına, qalajaxdı dünyada.
Yalan deyib qeybǝt etmǝ, rǝhmin gǝlsin janına,
Öz-özünǝ fǝxrlǝnib baxma şövkǝt-şanına,
Əzrail ǝlindǝ çǝngǝl gǝlǝjǝkdi yanına,
Qǝzǝbindǝn gül irǝngin solajaqdı dünyada.
Şǝyirdlikdǝ jan çürütdüm, hǝrgiz ustad olmadım,
Nǝfs öldürdüm, düz dolandım, dostumdan yad olmadım,
Əlǝsgǝrǝm, qan ağladım, ölünjǝ şad olmadım,
Dostlarımla fǝlǝk mǝnǝ qara baxdı dünyada.
Əlǝstidǝn bǝli dedim, nǝ xoş kamaldı yüküm,
Bir gözǝlin aşiqiyǝm, vǝsfi-jamaldı yüküm.
Hǝm dǝrindi, hǝm dayazdı, hǝm ajıdı, hǝm şirin,
Hǝmi dürdü, hǝmi gövhǝr, hǝm şǝhdi-baldı yüküm.
Nütfǝsindǝn ǝyri olan tez göstǝrǝr isbatın,
Hǝr ağaj kökündǝ bitǝr, hǝr meyvǝ gözlǝr zatın.
Hǝrjayı hǝdyana sayar, naşı bilmǝz qıymatın,
Əhli-urfan mǝjlisindǝ gövhǝr misaldı yüküm.
Gǝl ey biçarǝ Əlǝsgǝr, sığın şahi-Heydara,
Onun damǝnindǝn tutan yǝqin ki, yanmaz nara.
Pirim özü nüsrǝt verdi, bu gün çıxdım bazara,
Sǝrrafısan, aç baxgınan, gör nǝ jǝlaldı yüküm.
GÖZLƏ SƏN
Sǝyyad isǝn, tor qurubsan, dağı gözlǝ, gözlǝ sǝn!
Bǝzirgansan, yolun kǝsǝr yağı, gözlǝ, gözlǝ sǝn!
Hǝrjayilǝ aşna olma, namǝrdǝ bel bağlama,
Müxǝnnǝt qatar aşına ağı, gözlǝ, gözlǝ sǝn!
Gığ satan, çaşır satan deyir qaxdağan bizǝ,
Çay içib, pilov yeyǝn heç göstǝrmir nan bizǝ,
Olsa fürsǝt, versǝ nüsrǝt qadiri-sübhan bizǝ,
Çoxlarını eylǝrǝm mǝn, saqi, gözlǝ, gözlǝ sǝn!..
Hanı Heydǝr, hanı Hǝsǝn, hanı Sǝrdar, Mustafa?
Sayeyi-mǝrhǝmǝtilǝ bir zaman sürdük sǝfa.
Axırın zay eylǝdin sǝn, ay bimürvǝt, bivǝfa!
Aç sinǝmdǝ düyünǝ bax, dağı gözlǝ, gözlǝ sǝn!
Edir tüğyan - vermir aman, talan edir ellǝri,
Başlar kǝsir, dardan asır, qırır ata bellǝri,
Dağlar alır, nǝ`rǝ salır, nahaq kǝsir dillǝri,
Dǝf`i dönǝn, çǝrxi çönǝn çağı gözlǝ, gözlǝ sǝn!
Əlǝsgǝrlǝ bǝd başladın javan vaxtından, fǝlǝk!
Düşkün vaxtda ǝlin üzdün xab-rǝxtindǝn, fǝlǝk!
Neçǝ-neçǝ Süleymanlar saldın taxtından, fǝlǝk!
Olar oldu dǝrdü qǝm dustağı, gözlǝ, gözlǝ sǝn!
VERİR
Gǝlǝndǝ ustad kalamı köhnǝ yaram qan verir,
Mojǝ gǝlir bǝhri-çeşmim, qǝtreyi-baran verir,
Danǝni torpaq içindǝ göyǝrdir kani-kǝrǝm,
Bir jüt mǝlǝk müqǝrrǝrdi, bizlǝrǝ ǝrzan verir.
Şirdandan dǝn gǝlmǝyǝndǝ düşǝr bir qeyri hala,
Dǝhanından atǝş qalxar, ah çǝkǝr eylǝr nala,
Qǝzǝbindǝn lǝngǝr verǝr, gah qabağa, gah dala,
Hay verdikjǝ alov sǝpir, dud qalxır, duman verir.
Hayde kola, xınzır oğlu, indi durma qarşıda,
Paşol k çort, idi durak, sǝni verrǝm padsuda.
Oxuram inna-fǝtǝhna, mǝtlǝb allam yuxuda,
Şahi-mǝrdan nökǝriyǝm, dǝrsimi pünhan verir.
Annamaz nadan eşitsǝ, deyǝr hǝdyandı bu söz,
Əhli-ürfan mǝjlisindǝ lǝ`lü mǝrjandı bu söz,
Müxtǝsǝri, türki-zǝban, bil, dǝyirmandı bu söz,
Ab şǝjarǝ, ahǝn sǝngǝ, gör nejǝ jövlan verir.
Soruşur Aşıq Əlǝsgǝr: dǝrsi kimdǝn almısan?
Nahaq yerdǝn söz götürüb xalqa qovğa salmısa.
Üç kǝlmǝ sözdǝn ötǝri sǝn ki, mǝ`tǝl qalmısan,
Nahaqdı, İran tatları Mikayıla dövran verir.
YETƏR
Bu gün bir ǝjayib gördüm - tǝşbehi heyvana yetǝr,
Nütfǝsi qüdrǝtdǝndi, ǝmǝli insana yetǝr,
Ariflǝr, uzax düşmǝyin, nisbǝti ilana yetǝr,
Hǝrdǝn bir nalǝ çǝkǝndǝ sǝdası hǝr yana yetǝr.
Onun xörǝyin mǝn deyim - tǝşbehi quş yumurtası,
Qarnında zikr elǝyir insana yetǝndǝ sǝsi:
Dilini ona vuranda çıxar bir üryan balası,
Qanadı yox, quyruğu yox, uçar, biyabana yetǝr.
Yeddijǝ bağırsağı var, qarnında aşkar dolanır,
Onu yalnız mǝn demirǝm, bütün görǝn hamı qanır,
Əcdahlar, pǝlǝnglǝr görǝndǝ jandan usanır,
Hǝr biri bir yana qaçar, çölü biyabana yetǝr.
Onun dünbün çǝkibdilǝr, jǝsǝdindǝn min ziyada,
Adlanıb, isbata keçib, hǝr tǝrǝfǝ salıb sada,
Bǝylǝri minǝr gǝzǝr, heç yana getmǝz piyada,
Nǝ ayağı yerǝ dǝyǝr, nǝ başı asmana yetǝr.
Mǝqǝdindǝn tǝam yeyir, qǝyy elǝyǝr dahanından,
O vaxtında qarşı duran gǝrǝk ki, keçsin janından,
Üz görmǝz qardaşına, xof elǝmǝz duşmanından,
Hǝr kǝsǝ xışmınan baxsa, ölmǝsǝ dǝ jana yetǝr.
Hǝr kǝsǝ dǝysǝ nǝfǝsi ölmǝsǝ dǝ gedǝr huşdan,
Üç yerindǝn kǝmǝri var, qurşayıb zǝrdǝn, gümüşdǝn,
Aşıq Əlǝsgǝr, deyǝrǝm, hǝr kǝs baş tapsa bu işdǝn,
Ona bir tǝ`rif yazaram, gedǝr Al Osmana yetǝr.
DÜNYADA
Sirat, sual qabaqdadı, nǝ damaxdı dünyada,
Kǝlmeyi-şǝhadǝt lazımdı ölǝn vaxtı dünyada,
Tut orujun, qıl namazın, şükür eylǝ allaha,
Gül olma dünya malına, qalajaxdı dünyada.
Yalan deyib qeybǝt etmǝ, rǝhmin gǝlsin janına,
Öz-özünǝ fǝxrlǝnib baxma şövkǝt-şanına,
Əzrail ǝlindǝ çǝngǝl gǝlǝjǝkdi yanına,
Qǝzǝbindǝn gül irǝngin solajaqdı dünyada.
Şǝyirdlikdǝ jan çürütdüm, hǝrgiz ustad olmadım,
Nǝfs öldürdüm, düz dolandım, dostumdan yad olmadım,
Əlǝsgǝrǝm, qan ağladım, ölünjǝ şad olmadım,
Dostlarımla fǝlǝk mǝnǝ qara baxdı dünyada.
